اندیشکده شورای روابط خارجی اروپا(ECFR) نوشت: «بسیاری از دولتهای اروپایی امیدوارند که با انتخاب جو بایدن به عنوان رئیس جمهور، آمریکا مجدداً باب همکاری با کشورهای آنسوی آتلانتیک را باز کند اما چنین تغییری برای سیاست آمریکا در قبال خاورمیانه و شمال آفریقا و منافع مرتبط با اروپا به چه معناست؟»

در ادامه این مطلب آمده است: «انتظار می‌رود دولت بایدن سیاست آمریکا در مورد موضوعاتی مانند ایران و احترام به هنجار‌های بین‌المللی در سراسر منطقه را تغییر دهد، با این حال او احتمالاً خواهان کاهش سطح درگیری واشنگتن در تنش‌های بین‌المللی نیز خواهد بود. این مواضع باعث ایجاد گشایش و چالش‌هایی برای اروپایی‌ها خواهد شد. کارشناسان شورای اروپایی روابط خارجی در خاورمیانه و شمال آفریقا تغییرات احتمالی سیاست خارجی امریکا در صورت پیروزی ترامپ را بررسی کرده‌اند.»
 

ایران

الی گرانمایه: اگر توافق هسته‌ای تا زمان تحلیف بایدن حفظ شود، پرونده ایران یک موضوع مشترک برای همکاری مجدد بین آمریکا و اروپا خواهد بود. بایدن به صراحت اعلام کرده که اگر ایران به توافق پایبند بماند او نیز مجدداً وارد برجام شود و دیپلماسی را با تهران در زمینه‌های گوناگون دنبال کند. انگلستان، فرانسه و آلمان پس از گذراندن سالهای ریاست جمهوری ترامپ در تلاش برای حفظ توافق هسته‌ای و فشار بر کنترل خسارات در خاورمیانه، احتمالاً از این رویکرد بایدن پشتیبانی خواهند کرد.

با این وجود اروپایی‌ها در این تلاش با موانع بزرگی روبرو خواهند شد، زیرا می‌دانند که سیاست در واشنگتن و تهران به شدت پیچیده است. حزب جمهوریخواه به همراه متحدان آمریکا در خاورمیانه مانند اسرائیل و عربستان سعودی احتمالاً با ورود مجدد آمریکا به برجام مخالفت می‌کنند. همچنین مشخص نیست که آیا بایدن مایل به لغو تحریم‌هایی که هیچ ارتباطی با مسائل هسته‌ای ندارند هم خواهد بود یا خیر. دولت ترامپ به منظور جلوگیری از بازگشت به توافق به عمد تحریم‌های حداکثری را علیه تهران اعمال کرده است.

رهبران ایران بیان کردند که انتظار دارند این تحریم‌ها برداشته شود و خسارت اقتصادی وارد شده توسط دونالد ترامپ جبران گردد تا آنها بار دیگر پای میز مذاکره بنشینند. در حالی که دولت بایدن و تروئیکای اروپایی نمی‌توانند به ایران غرامت بدهند، آنها باید مشوق‌های اقتصادی را پیدا کنند که به تهران جهت بازگشت به تعهدات ابتدایی برجام انگیزه دهد.

اروپا می‌تواند در ترسیم مسیر دیپلماتیک بین واشنگتن و تهران، از مرحله انتقال ریاست جمهوری آمریکا، نقشی حیاتی ایفا کند. تروئیکای اروپایی و اتحادیه اروپا باید تلاش‌های فوری خود را بر روی افزایش مذاکرات با ایران، روسیه و چین متمرکز کنند تا بلکه پارامترهایی برای بازگشت احتمالی آمریکا به این توافق و یافتن مسیرهای واقعی کمک به اقتصاد ایران پیدا شود. با توجه به اینکه اتحادیه اروپا ریاست کمیسیون مشترک برجام را بر عهده دارد، همچنین می‌تواند بحث‌های فنی را برای غلبه بر چالش‌های مربوطه پیش ببرد. با توجه به اینکه این امر فرصت‌های جدید دیپلماسی را پیچیده می‌کند، اروپاییان باید تهران را تحت فشار قرار دهند تا دست به خروج از برجام نزند.

 

آمریکا و شورای همکاری خلیج فارس

سینزیا بیانکو: تیم بایدن حمایت خود را از رویکرد دیپلماتیک برای تنش زدایی بین ایران و کشورهای شورای همکاری خلیج فارس اعلام کرده است. انتخاب وی می‌تواند برای پیگیری گفتگوی امنیتی منطقه‌ای، از جمله مذاکرات عربستان سعودی و ایران مفید باشد، موضوعی که اروپاییان مدتهاست از آن حمایت می‌کنند، خصوصاً در رابطه با یمن و عراق. کشورهای اروپایی باید سریعاً به دنبال ایجاد یک تفاهم مشترک با دولت بایدن برای پیشبرد این روند باشند.
درگیری‌های یمن ممکن است فرصت ویژه‌ای برای پیشرفت فراهم کند. هم عربستان سعودی و هم امارات متحده عربی، در حال پیگیری برای یافتن راه حل دیپلماتیک این درگیری هستند. بایدن به صراحت اعلام کرده است که حمایت آمریکا از جنگ را متوقف خواهد کرد. اروپایی‌ها باید با آمریکا همکاری کنند تا این بحران هر چه سریع‌تر خاتمه یابد.
 

اسرائیل-فلسطین

هیو لوات: وقتی نوبت به اسرائیل و فلسطین می‌رسد، اکثر دولت‌های اروپایی با بایدن همسو هستند. حتی اگر تعداد کمی انتظار داشته باشند که بایدن این موضوع را در اولویت قرار دهد، اما باز هم امید است که او حداقل رفتارهای منفی دوران ترامپ را کنار گذاشته و مجددا کمک‌های آمریکا به فلسطینی‌ها را از سر بگیرد.

با این وجود، بعید است که بایدن از تصمیم ترامپ برای به رسمیت شناختن حاکمیت اسرائیل بر قدس و بلندی‌های جولان برگردد. بایدن همچنین ممکن است توسط کنگره که قدرت قابل توجهی در این پرونده دارد محدود شود. با این وجود، تغییر در واشنگتن تفاوت بزرگی را برای رهبری فلسطین به وجود می‌آورد و آنها را تشویق می‌کند تا همکاری خود با اسرائیل را ادامه دهند و به طور بالقوه آمادگی خود را برای ورود مجدد به مذاکرات تحت حمایت آمریکا اعلام کنند.با این حال اگر یک بازنگری عمیق‌تر صورت نگیرد، امیدی به بهبود شرایط نیست.

اروپایی ها باید به جای تلاش در امید دستیابی به موفقیت سیاسی در همان چارچوب شکسته، از تعامل مجدد دیپلماتیک با هدف ایجاد تحول مبتنی بر برابری قانونی، رهایی سیاسی و پایان حکومت نظامی حمایت کنند. اتحادیه اروپا به جای اینکه یک پشتیبان صرف برای تلاش‌های آمریکا باشد، باید به عنوان یک بازیگر نقش منحصر به فرد خودش را ایفا کند. این اتحادیه باید از آمریکا بخواهد تا به یک قطعنامه عادلانه و پایدار که بتواند برابری و امنیت را برای هر دو طرف تضمین کند، رای دهد.
 

سوریه، شام، مقابله با داعش

جولین بارنز-دیسی: به رغم حضور نظامیان آمریکایی در سوریه و شام ، ما شاهد غیبت این موضوع در مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا بودیم. تیم بایدن در مورد این موضوع اظهارات چندانی نداشته، جز اینکه او از سوریه خارج نخواهد شد.

بایدن برای جلوگیری از تجدید حیات داعش، ممکن است حمایت مجدد نظامی آمریکا از عراق را در دستور کار قرار دهد. این زمینه حضور مستمر آمریکا در سوریه و عراق را فراهم می‌کند، اما در هر حال اروپاییان باید مسئولیت بیشتری را بر عهده بگیرند. این رویکرد آمریکا می‌تواند شامل یک رویکرد کمتر خصمانه در قبال بغداد باشد. حداکثر فشار اقتصادی آمریکا علیه ایران و متحدانش از جمله در عراق و لبنان، ممکن است کاهش یابد زیرا تأثیر بی ثبات کننده‌ای بر این کشورها داشته است، در این بین اروپا نیز باید آمریکا را به انجام آن تشویق کند.

 

ترکیه

اصلی آیدینتاسباس: تحت ریاست جمهوری بایدن، روابط واشنگتن و آنکارا بدون شک با تنش و دلهره از هر دو طرف آغاز خواهد شد و آنکارا دو نگرانی اصلی در مورد روابط آینده با دولت جدید دارد. اولین مورد ترس از این است که بایدن گفتمان دموکراسی و ارتقا حقوق بشر را در روابط دوجانبه مد نظر قرار دهد. ثانیاً، آنکارا نگران است که بایدن سعی کند ترکیه‌ای را که در حال احیا است، تحت فشار قرار دهد و از سیاست‌های مهار ترکیه در لیبی، شرق مدیترانه و سوریه حمایت کند.

موضوع اصلی خرید اس-400 های ترکیه از روسیه و اینکه آیا بایدن تحریم های کاتسا را علیه ترکیه اعمال می‌کند، خواهد بود. در حالی که کنگره در این مورد قاطع است، دولت بایدن همان نگرانی‌های دولت ترامپ را دارد، اینکه تحریم‌ها علیه ترکیه یک متحد هنوز مهم ناتو را از بین ببرد. در این بین آنکارا امیدوار است با استفاده از اس -400 و روابط ترکیه و روسیه به عنوان اهرم فشار، با دست بالا وارد مذاکره شود.
 

شمال آفریقا

آنتونی دورکین: از نظر روابط آمریکا در آفریقای شمالی، ریاست جمهوری بایدن بیشترین تغییرات را در روابط با مصر آغاز می‌کند. ترامپ تا حد زیادی از رئیس جمهور عبدالفتاح السیسی حمایت می‌کرد و حتی او را دیکتاتور مورد علاقه‌اش نامیده بود. بایدن و مشاوران وی نقض حقوق بشر مصر را به شدت مورد انتقاد قرار داده و انتظار می‌رود موضع سختگیرانه تری را علیه قاهره اتخاذ کنند. آمریکا در سیاست‌های منطقه‌ای خود به شدت در مقابله با تروریسم متمرکز است و برخی از مشاوران بایدن معتقدند که روش سیسی دقیقا ضد آن است چرا که افراط‌گرایی را تشویق می‌کند. امروز اهمیت مصر به عنوان یک قدرت منطقه‌ای واقعاً کاهش یافته است. یک رویکرد هماهنگ از سوی اروپا با واشنگتن می‌تواند رهبری مصر را ترغیب کند که برخی اصلاحات را در سیاست انجام و برخی موارد خاص حقوق بشر را رعایت کند.
 

لیبی

تارک ماگرسی: انتخابات آمریکا همیشه انتظار امیدواری و سر و صدایی از نخبگان لیبی را برانگیخته و آنها حس می کنند که می‌توانند دولت جدید را متقاعد کنند که از طرف خود حمایت کند. با این حال کم است شواهدی که نشان دهد سیاست بایدن در مورد لیبی تغییر خواهد کرد. لیبی همچنان مسئله‌ای کم اهمیت برای آمریکا به حساب می‌آید. با توجه به اینکه گفته می‌شود بایدن مخالف مداخله سال 2011 بوده، حتی به نظر می‌رسد که او ثبات لیبی را در اولویت قرار دهد.